‘Give me a lever long enough and a fulcrum on which to place it, and I shall move the world.’
Op mijn bureau staat nu een presse-papier, op een houten voet een ijzeren mannetje, die met een lange stok de wereldbol tracht te bewegen. Het is een inspirerend geschenkje dat ik kreeg voor mijn deelname en bijdrage aan de 6de Internationale conferentie voor Kwaliteitsmanagers in Iran.- De uitbeelding van Archimedes’ quote is een perfecte boodschap om terug mee naar huis te brengen.
Geen verslag van het congres hier op deze weblog. Het zou veel te ver gaan in technische details van kwaliteitsmodellen. Geïnteresseerden kunnen een berichtje nalaten. Ik bracht de zeer uitgebreide proceedings én een CD-rom met geselcteerde, maar niet gepresenteerde artikels mee. Binnenkort zal er ook een verslag verschijnen in de Kwaliteistkrant én de tekst kan je dan ook via één van de volgende berichten downloaden. 
Er wordt verteld dat één vleugelslag van een vlinder in het Amazonewoud turbulentie in een ander werelddeel kan veroorzaken. Misschien is het waar, misschien ook niet. Maar doet het er eigenlijk toe? Als het je maar aan het denken zet. Dat en vele andere ideeën besprak ik met Steve Unwin, spreker en auteur, na zijn presentatie over Change-ability. Ook bij ons in de businesspers verscheen er onlangs nog een lang artikel van een bioloog die de verhalen van de managementconsultants (zoals over ‘de gekookte kikker’, over apen en bedrijfscultuur, …) afdeed als je reinste onzin. Ik zal het niet (kunnen) uittesten. Toch prikkelen dat soort verhalen …net als vroeger sprookjes onze kinderbreinen prikkelden. Als volwassen weten we goed dat het om verzinsels gaat, toch kunnen we blijven genieten en de boodschap meenemen.
Change-ability was controversiële out-of-the-box presentatie (én zoals later zou blijken ook één van de best scorenden ) over kunstenaars en hun werkmateriaal (niet de tools, maar de mens achter de modellen en hulpmiddelen is belangrijk), over het beperkte nut van ‘best practices’ (oplossingen van anderen voor hun problemen van gisteren) en over verandering die ps plaatsvindt in stilte en rust (veel bewegen is niet gelijk aan verandering). Hierbij gebruikte hij het voorbeeld van de vlinder waarbij de grote transformatie gebeurt in de cocon. Kortom: op een eenvoudige manier werden een aantal uitdagende concepten voorgesteld. Food for thought. Dat viel niet bij iedereen in goede aarde. Een Iraanse bedrijfsleider greep tijdens de vragenronde de microfoon en vroeg: “waarom een bedrijfsleider zicht moest bezig houden met kinderspelletjes en verhaaltjes over vlinders”. Een andere deelnemer, duidelijk aangestoken en enthousiast, vertelde: “I’ll take advanced English courses, just to be able to discuss these ideas with you.” Als dat geen mooi compliment is…
En zo kom ik weer terug bij de vlinder in het Amazone-woud. Als iemand door één presentatie van een half uurtje ook maar iemand kan aanzetten om een andere taal beter te leren, daardoor toegang te krijgen tot vele andere kennis, dan is er al heel wat beweging gecreëerd. Dus, door eenvoudig jezelf te zijn, je verhaal te vertellen, je plaats in te nemen, er te zijn voor de ander, kan je anderen inspireren, dingen in beweging zetten.
Veranderen.
Give me a lever…
